U bent afgelopen april benoemd tot bijzonder hoogleraar Welbevinden van kwetsbare ouderen en mensen met een chronische ziekte in de langdurige zorg. Dat is een mond vol, kunt u wat meer vertellen over wat deze functie inhoudt?

"Ik doe onderzoek naar welbevinden van kwetsbare cliënten van de langdurige zorg, met name naar interventies om welbevinden te verbeteren en ook manieren om die interventies goed te implementeren. Het UKON betaalt deze leerstoel en door deze benoeming hebben we bij het UKON meer slagkracht als het gaat om onderzoek uitvoeren, kennis verspreiden en implementeren in de dagelijkse praktijk. Ik heb tijdens de benoemingsprocedure ook aangegeven dat ik bij wil dragen aan de positie van de ouderenpsycholoog in de langdurige zorg. Samen met de specialist ouderengeneeskunde is de psycholoog meestal de enige academische discipline in deze sector, en ik vind dat je van deze professionals het meest kunt verwachten als het gaat om innovatie. Ik bedoel dan bijvoorbeeld als voortrekker van vernieuwingsprojecten. Ook heb ik als psycholoog een focus op psychologische interventies."

Wat was uw drijfveer om deze functie te gaan vervullen?

"Ik ben al snel na mijn afstuderen het onderzoek ingerold, maar dacht dat door kinderen te krijgen en daar veel tijd voor te maken een eventueel hoogleraarschap buiten bereik zou raken. Toen dit toch een mogelijkheid leek te worden, heb ik met een aantal bevriende hoogleraren gepraat over wat het hun opleverde en die zeiden allemaal ‘het opent deuren’. En hoewel ik dat toen best een beetje oppervlakkig vond, is dat precies wat er nu gebeurt. Door die titel zit je als het ware in een andere kaartenbak en word je ineens gevraagd voor commissies en rollen waarin je invloed op beleid kunt uitoefenen. Voor mij gaat het dan bijvoorbeeld over aandacht voor welbevinden, en aandacht voor de rol van de psycholoog in de langdurige zorg."

Hoe bevalt het tot nu toe, zijn er al nieuwe ontwikkelingen/onderzoeken gaande sinds uw benoeming?

"Het bevalt goed, maar het is ook wennen doordat ik andere prioriteiten stel; ik ben wel een echte begeleider, jonge onderzoekers opleiden door met hen samen onderzoeksprojecten te doen vind ik ontzettend leuk. Maar door mijn nieuwe rol is daar minder ruimte voor. Anderzijds heb ik nu wel actie ondernomen om een expertteam van psychologen van het UKON op te richten. Ons eerste doel is om een visie te ontwikkelen over de positie van psychologen in het verpleeghuis. In vrijwel alle organisaties bleek dit een thema van belang. Het tweede doel is een overzicht maken van de taken van de psycholoog en die in relatie brengen met specialisatie (algemene taken vs. taken van een expert, regiebehandelaarschap). Momenteel worden taken als beleid, scholing en innovatie/onderzoek gedaan door enthousiaste leden van de vakgroep die daar affiniteit mee hebben, maar er wordt geen beleid op gevoerd. Een taakverdeling op basis van interesse en competenties zou structureel vorm kunnen krijgen binnen een psychologenteam. Ook ontwikkelen we een visie over de rol van de psychologen bij implementatie. Tot slot is er onder de leden van het expertteam ook animo om inhoudelijk aan de slag te gaan, daar gaan we ook aandacht aan besteden."

Wat wil u binnen uw nieuwe functie graag bereiken?

"Meer aandacht voor welbevinden in de langdurige zorg, meer toepasbare kennis over welbevinden en implementeerbare interventies ontwikkelen om welbevinden te verbeteren. En, heel graag, bijdragen aan een cultuur waarin veranderen vanzelfsprekend is."

16 april aanstaande, houdt u uw oratie genaamd 'Ode aan Kwetsbaarheid' tijdens het UKON symposium, wat mogen we van de oratie verwachten?

"Omdat het UKON wetenschap toegankelijk wil maken voor iedereen in de langdurige zorg, was een wens van mij om zoiets wetenschappelijks als een oratie juist te koppelen aan het UKON symposium, waar jaarlijks zo’n 400 professionals komen. Dat vraagt dat die oratie interessant moet zijn voor die professionals, maar ook voor andere wetenschappers en mijn familie en vrienden. Ik ben de oratie momenteel aan het schrijven, en dat is nog best lastig! Ik wil graag een inhoudelijke oratie houden die echt over welbevinden gaat en waarin ik uiteenzet wat daarin belangrijk is, wat nodig is om welbevinden te verbeteren en wat ik daaraan hoop bij te dragen. Maar ik zou zeggen: kom vooral luisteren!"